"دوش ديوانه شدم ، عشق مرا ديد و بگفت
آمدم ،نعره مزن، جامه مدر، هيچ مگو
گفتم اى عشق من از چيز دگر نمى ترسم
گفت آن چيز دگر نيست، دگر هيچ مگو
من به گوش تو سخنهاى نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلى! جز به سر هيچ مگو"

مولانا

ابر دلتنگی گرفت اسمون خونه رو
سیل غربتت شکست سقف اشیونه رو

خیلی وقته که پاهات لب مرز رفتنه
برو اما مهربون این چه طرز رفتنه

چیو پنهون میکنی پشت دیوار سکوت
دردتو بگو نترس حاضرم واسه سقوط

نسبتم با زندگی بی تو یک اه و دمه
باورم نکن برو من خدا شاهدمه

خونه بی تو منو به گریه وادار میکنه
درد تکراریه روز دردو تکرار میکنه
دردو تکرار میکنه

ارزوم تویی و هی اروزت جای دیگه س
روی ساحل دلت رد پاهای دیگه ست


چیو پنهون میکنی پشت دیوار سکوت
دردتو بگو نترس حاضرم واسه سقوط

نسبتم با زندگی بی تو یک اه و دمه
باورم نکن برو من خدا شاهدمه

ارزوم تویی و هی اروزت جای دیگه س
روی ساحل دلت رد پاهای دیگه ست